اثر برنامه آموزش مهارت های زندگی بر عملکرد دانش آموزان

برنامه های آموزش مهارت های زندگی به عنوان رویکردی جامع و کاربردی، به منظور ارتقاء توانمندی های فردی و اجتماعی دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته اند. مهارت های زندگی شامل مجموعه ای از قابلیت ها هستند که افراد را قادر می سازند در مواجهه با چالش های روزمره زندگی، تصمیمات آگاهانه بگیرند، روابط موثری برقرار کنند، هیجانات خود را مدیریت کنند و در نهایت به اهداف فردی و اجتماعی خود دست یابند. اجرای این برنامه ها در مدارس می تواند به تربیت دانش آموزانی منجر شود که از تفکر انتقادی و خلاقانه برخوردار بوده و استقلال فکری و عملی را در زندگی خود به نمایش می گذارند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی تاثیر برنامه های آموزش مهارت های زندگی بر تربیت دانش آموزان متفکر و مستقل پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که آموزش مهارت های زندگی می تواند به کاهش مشکلات رفتاری، افزایش انگیزه تحصیلی، و بهبود عملکرد شناختی دانش آموزان کمک کند. با این حال، تاثیر این آموزش ها به عوامل مختلفی مانند کیفیت برنامه ها، نحوه اجرای آن ها، و میزان تعهد معلمان و مدارس بستگی دارد. بررسی دقیق این عوامل و ارائه راهکارهایی برای بهبود اجرای این برنامه ها، می تواند تاثیرات مثبت آن را به طور چشمگیری افزایش دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان عملکرد آموزش مهارت های زندگی در دوره ابتدایی و روش های تدریس آن می باشد. این پژوهش از نوع بنیادی- کاربردی و روش مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع (اسنادی) است. در این پژوهش مهارت زندگی عبارت است از: مهارت هایی که به ارتقای بهداشت روانی افراد جامعه، غنای روابط انسانی، افزایش سلامت و رفتارهای سلامتی در سطح جامعه منجر می گردد و فرد را قادر می سازد تا به طور موثر با مقتضیات زندگی روبرو شود. یادگیری این مهارت ها برای همه افراد جامعه ضروری است، اما در سنین کودکی اهمیت ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، دانش آموزان ، عملکرد تحصیلی