انتظارات غیر واقع بینانه والدین و معلمان از دانش آموزان و پیامدهای آن

انتظارات غیرواقع بینانه والدین و معلمان از دانش آموزان، یکی از عوامل مهم در ایجاد فشار روانی، کاهش اعتمادبه نفس و افت عملکرد تحصیلی آنان است. این پژوهش، با روش مرور نظام مند، به بررسی پیامدهای این انتظارات پرداخته و نشان می دهد که توقعات بیش ازحد یا نامتناسب با توانایی های شناختی و هیجانی دانش آموزان، می تواند به اضطراب، استرس تحصیلی، فرسودگی روانی و حتی کاهش انگیزه یادگیری منجر شود. یافته ها حاکی از آن است که انتظارات والدین و معلمان نه تنها در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیرگذار است، بلکه در شکل گیری هویت، خودپنداره و مهارت های اجتماعی آنان نیز نقش بسزایی دارد. مطالعات نشان می دهد که والدینی که موفقیت تحصیلی را تنها معیار ارزش گذاری فرزند خود قرار می دهند، ناخواسته موجب شکل گیری ترس از شکست، کمال گرایی افراطی و احساس ناکافی بودن در آنان می شوند. این مسئله می تواند باعث افزایش رفتارهای اجتنابی، اضطراب عملکردی و حتی بروز مشکلات روانی همچون افسردگی و اختلالات اضطرابی شود. از سوی دیگر، معلمانی که بدون درنظر گرفتن تفاوت های فردی، انتظارات بالایی از تمامی دانش آموزان دارند، ممکن است ناخواسته احساس ناکارآمدی را در برخی دانش آموزان تقویت کرده و آن ها را از یادگیری فعال دور سازند.به منظور کاهش پیامدهای منفی این انتظارات، لازم است والدین و معلمان از اصول روان شناسی رشد آگاهی داشته و انتظارات خود را بر اساس ویژگی های شناختی، هیجانی و اجتماعی هر دانش آموز تنظیم کنند. همچنین، ایجاد محیطی حمایتی، تقویت عزت نفس و آموزش مهارت های مدیریت استرس می تواند به کاهش تاثیرات منفی این انتظارات کمک کند. یافته های این پژوهش می تواند برای والدین، معلمان و سیاست گذاران آموزشی در تدوین برنامه های حمایتی و اصلاح رویکردهای تربیتی و آموزشی مفید باشد.

کلیدواژه ها:

انتظارات غیر واقع بینانه ، فشار تحصیلی ، اضطراب عملکردی ، والدین