بررسی روش های تعلیمی مبتکرانه (تعلیم مبتنی بر مسئله و تعلیم مبتنی بر پروژه)

در دهه های اخیر، آموزش و پرورش با تحولات چشمگیری روبه رو شده است که نیاز به روش های تعلیمی نوآورانه را بیش از پیش نمایان کرده است. این تحقیق به بررسی دو روش تعلیمی مبتکرانه، یعنی تعلیم مبتنی بر مسئله و تعلیم مبتنی بر پروژه می پردازد. هدف اصلی این مطالعه، تحلیل روندهای نوین آموزشی و تاثیر آن ها بر یادگیری دانش آموزان است. روش تعلیم مبتنی بر مسئله، فرایندی است که در آن دانش آموزان با مسائلی واقعی و چالش برانگیز مواجه می شوند و به جستجوی راه حل ها و پاسخ ها می پردازند. این روش به یادگیرندگان اجازه می دهد تا مهارت های تفکر انتقادی، همکاری و حل مسئله را در یک محیط واقعی تقویت کنند. از سوی دیگر، تعلیم مبتنی بر پروژه، بر طراحی و اجرای پروژه هایی متمرکز است که می توانند در رشته ها و موضوعات مختلف به کار روند. این روش به دانش آموزان امکان می دهد تا دانش نظری را به عمل تبدیل کنند و از طریق تجربیات عملی، یادگیری عمقی تری داشته باشند. این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی استفاده کرده و به بررسی مزایا و چالش های هر یک از این روش ها پرداخته است. نتایج نشان می دهد که هر دو روش، قابلیت ارتقاء مهارت های لازم برای قرن ۲۱ را دارند و موجب افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شوند. با این حال، برای موفقیت این روش ها در کلاس درس، لازم است که معلمان به درستی آموزش ببینند و حمایت های لازم فراهم شود. در نهایت، این مطالعه نتیجه گیری می کند که ترکیب این دو روش می تواند به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری در نظام های آموزشی کمک کند و زمینه ساز تربیت نیروی کار خلاق و نوآور باشد.

کلیدواژه ها:

روش های تعلیم مبتنی بر مسئله ، تعلیم مبتنی بر پروژه ، دانش آموز ، آموزش