اثربخشی تکنیک های مداخله ای بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص

اختلالات یادگیری خاص (SLD) به عنوان یکی از چالش های اساسی در حوزه آموزش شناخته می شود که می تواند بر پیشرفت تحصیلی و عملکرد شناختی دانش آموزان تاثیر منفی بگذارد. دانش آموزان دارای این اختلالات، با مشکلاتی در مهارت های پایه ای مانند خواندن، نوشتن و ریاضیات مواجه اند که منجر به کاهش اعتمادبه نفس، انگیزه تحصیلی پایین و افت عملکرد تحصیلی می شود. با توجه به اهمیت مداخله های آموزشی و درمانی در بهبود وضعیت تحصیلی این دانش آموزان، پژوهش های متعددی به بررسی تکنیک های مداخله ای مختلف پرداخته اند. در این راستا، هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی تکنیک های مداخله ای بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص است. اختلالات یادگیری خاص یکی از چالش های مهم در نظام آموزشی است که می تواند منجر به افت تحصیلی، مشکلات عاطفی و اجتماعی در دانش آموزان شود. این اختلالات شامل ناتوانی در خواندن (دیسلکسی)، نوشتن (دیسگرافی) و ریاضیات (دیسکلکولیا) هستند که باعث می شود دانش آموزان حتی با هوش طبیعی و بدون مشکلات عصبی-رشدی دیگر، در یادگیری مهارت های پایه ای دچار مشکل شوند. در سال های اخیر، تکنیک های مداخله ای متعددی برای بهبود عملکرد تحصیلی این دانش آموزان ارائه شده است که شامل روش های شناختی-رفتاری، آموزش های چندحسی، فناوری های کمک آموزشی و برنامه های تقویت حافظه کاری هستند. با این حال، هنوز چالش هایی در تعیین اثربخشی این مداخلات وجود دارد و لازم است با استفاده از روش های پژوهشی معتبر، میزان تاثیر این تکنیک ها مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که کدام تکنیک های مداخله ای بیشترین تاثیر را بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص دارند. این مطالعه از نوع پژوهش تحلیلی-توصیفی است که به بررسی تاثیر تکنیک های مداخله ای بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص می پردازد. روش تحقیق شامل مرور نظام مند مطالعات گذشته و تحلیل داده های به دست آمده از پژوهش های پیشین است.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری خاص ، مداخلات آموزشی ، عملکرد تحصیلی ، تکنیک های مداخله ای.