بررسی تاثیر کلاس درس معکوس بر افزایش تعامل در آموزش ابتدایی

آموزش و پرورش در دهه های اخیر با تغییرات بنیادینی روبه رو شده است که در این میان، روش های نوین تدریس نقش مهمی در تحول سیستم آموزشی ایفا کرده اند. یکی از این روش ها که توجه بسیاری را به خود جلب کرده، "کلاس درس معکوس" است. کلاس درس معکوس به روشی اطلاق می شود که در آن، دانش آموزان ابتدا محتوای درسی را خارج از کلاس (از طریق ویدیو، منابع آنلاین یا مطالعه خودخوان) مطالعه کرده و سپس در کلاس به انجام فعالیت های تعاملی، حل مسائل، و گفتگوهای گروهی می پردازند. این شیوه به ویژه در دوره های ابتدایی می تواند به ایجاد فضایی پویا و مشارکتی در کلاس کمک کند. تعامل در کلاس درس از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا فضای آموزشی را از حالت سنتی و یک طرفه به فضایی فعال، تعاملی و دانش آموز محور تبدیل می کند. در چنین فضایی، دانش آموزان نه تنها نقش گیرنده اطلاعات را ایفا نمی کنند، بلکه در فرآیند یاددهی-یادگیری فعالانه مشارکت دارند. در این راستا، استفاده از کلاس درس معکوس می تواند به ارتقاء کیفیت تعاملات درون کلاسی کمک شایانی کند. اگرچه کلاس درس معکوس به عنوان یک رویکرد نوین در بسیاری از کشورهای پیشرفته به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است، بررسی و ارزیابی اثرات آن در کلاس های ابتدایی همچنان موضوعی نسبتا جدید در ادبیات آموزشی است. در کشورهایی نظیر ایران، که سیستم آموزشی غالب همچنان بر مبنای روش های سنتی است، مطالعه و بررسی چگونگی پیاده سازی کلاس درس معکوس و تاثیر آن بر ایجاد محیط یادگیری تعاملی در کلاس های درس ابتدایی ضروری به نظر می رسد. از این رو، تحقیق حاضر به ارزیابی اثربخشی کلاس درس معکوس در ایجاد فضای تعامل محور در کلاس های درس ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

کلاس درس معکوس ، محیط یادگیری تعاملی ، آموزش ابتدایی ، روش های نوین تدریس ، آموزگار.