بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی به دانش آموزان ابتدایی در سیستم آموزش و پرورش

در مطالعه حاضر به بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی به دانش آموزان ابتدایی در سیستم آموزش و پرورش پرداخته شده است.سازمان جهانی بهداشت مهارتهای زندگی را چنین تعریف نموده است : توانایی انجام رفتار سازگارانه ومثبت به گونه ای که فرد بتواند با چالش ها وضروریات زندگی روزمره خود کنار بیاید.آموزش مهارت های زندگی موجب ارتقای توانایی های روانی – اجتماعی می گردد. این توانایی ها فرد را برای برخورد موثر با کشمکشها وموقعیت های زندگی یاری می بخشند، وبه او کمک می کنند تا با سایر انسانها، جامعه، فرهنگ و محیط خود مثبت وسازگارانه عمل کند و سلامت روانی خود را تامین نماید. بدین ترتیب مهارت های زندگی موجب تقویت یا تغییر نگرشها، ارزشها ورفتارهای مثبت وسالم بسیاری از مشکلات بهداشتی قابل پیشگیری خواهند بود.محتوایی که برای آموزش دانش آموزان در نظر گرفته شده بود شامل مهارت های برنامه ریزی وسازماندهی, بستر سازی یادگیری, مهارت های فراشناختی, نحوه ثبت ونگهداری اطلاعات, استفاده خردمندانه از منابع, عزت نفس, است. دانش آموزان بیشتر از طریق برنامه درسی به افکار و عقاید گوناگون روش های علمی برای حل مسائل گوناگون آشنا می شوند و خود را برای زندگی در جامعه آماده می کنند. به عقیده کرمی، تجری و پاک مهر (۱۳۹۲) طرح برنامه درسی مناسب، روند مهمی است که متخصصان به کار می گیرند تا باعث ایجاد انگیزه و یادگیری صحیح در دانش آموز شود. واردکردن مفاهیم مرتبط با مهارت های زندگی در برنامه درسی در مقاطع مختلف تحصیلی باعث می شود دانش آموزان از همان ابتدا و در زمان تکوین و شکل گیری شخصیت خویش مهارت های زندگی را نه فقط در قالب یک درس، بلکه وظیفه و مسئولیت انسانی تلقی کنند. دانش آموزان در مدارس آموزش می بینند تا دانش و ارزش ها را فراگیرند و آنها را در زندگی به کار برند که در اینجا برنامه ریزی آموزشی و درسی بسیار مهم و اساسی است.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، شخصیت ، برنامه درسی ، دانش آموز ، سلامت روانی ، طرح درس.