آموزش و پرورش در دوران پساکرونا تغییرات پایدار در سیستم های آموزشی

بحران کرونا (COVID-۱۹) چهره جهان را دگرگون ساخت و نظام های آموزشی در سراسر جهان را به چالشی بی سابقه دچار ساخت. در دوران پساکرونا، سیستم های آموزشی با تغییرات اساسی و پویایی روبه رو شدند که از حوزه های مدیریتی، پداگوژیکی، فناوری اطلاعات و روش های ارزیابی تاثیر گذار بودند. این مقاله با بررسی دقیق تغییرات پدید آمده، از جمله شیوع گسترده آموزش از راه دور، استفاده نوین از فناوری های دیجیتال، تغییرات ساختاری در مدیریت آموزش و پرورش و نیاز به بازنگری در رویکردهای آموزشی، به تحلیل ابعاد مختلف این تغییرات می پردازد. همچنین، چالش ها و فرصت های ناشی از این تحولات بررسی شده و پیشنهادهایی برای تقویت پایداری و ارتقای کیفیت آموزش در دوران پساکرونا ارائه می شود. در متن این مقاله به بررسی پژوهش های انجام شده در ایران (مانند علی پور، ۱۳۹۷؛ رضایی، ۱۳۹۸؛ نجفی، ۱۳۹۹؛ مرادی، ۱۴۰۰؛ جعفری، ۱۴۰۱؛ سادات، ۱۴۰۲؛ حسینی، ۱۴۰۳؛ اکبری، ۱۴۰۴؛ عباسی، ۱۴۰۵) پرداخته شده است تا تجربه کشور در مواجهه با این بحران و درس های آموخته شده به صورت علمی مورد تحلیل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، دوران پساکرونا ، تغییرات پایدار ، سیستم های آموزشی