هوش مصنوعی در کلاس درس: فرصت ها و چالش های آموزش دیجیتال
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 295
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EDPNU01_2347
تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1403
چکیده مقاله:
با گسترش فناوری های نوین، هوش مصنوعی به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی در تحول آموزش دیجیتال مطرح شده است. مقاله حاضر به بررسی فرصت ها و چالش های به کارگیری هوش مصنوعی در کلاس های درس می پردازد و با تحلیل تجربیات و پژوهش های انجام شده، به ارزیابی تاثیرات این فناوری بر فرآیند یاددهی-یادگیری می پردازد. استفاده از هوش مصنوعی در محیط های آموزشی می تواند نقش بسزایی در شخصی سازی آموزش، ارزیابی دقیق تر عملکرد دانش آموزان و بهبود مدیریت کلاس داشته باشد. به عنوان مثال، سامانه های هوشمند قادرند با تحلیل داده های رفتاری و عملکردی، نقاط قوت و ضعف هر دانش آموز را شناسایی کرده و برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای فردی ارائه دهند (رحمانی، ۱۴۰۰).از سوی دیگر، هوش مصنوعی می تواند به معلمان کمک کند تا با استفاده از ابزارهای تحلیلی پیشرفته، روند پیشرفت دانش آموزان را پایش کرده و بازخوردهای سازنده ارائه دهند. این امر منجر به افزایش کارایی تدریس و ایجاد محیط یادگیری پویا و تعاملی می شود. همچنین، به کارگیری فناوری های هوشمند در کلاس درس فرصت هایی را برای توسعه محتوای آموزشی دیجیتال و ارائه تجربیات یادگیری مبتنی بر شبیه سازی فراهم می آورد. در این راستا، فناوری های واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) در کنار هوش مصنوعی می توانند موجب افزایش مشارکت و تعامل دانش آموزان شوند (علیزاده، ۱۳۹۹).با وجود فرصت های فراوان، چالش های مهمی نیز در پیاده سازی هوش مصنوعی در آموزش دیجیتال وجود دارد. یکی از مهم ترین چالش ها، عدم آمادگی زیرساخت های فناوری و نبود استانداردهای مشخص برای استفاده از هوش مصنوعی در کلاس های درس است. علاوه بر این، نگرانی های مرتبط با حفظ حریم خصوصی داده های دانش آموزان و همچنین مقاومت برخی از معلمان در برابر تغییر رویکردهای سنتی، از دیگر موانع اجرای موفق این فناوری محسوب می شوند. به گفته صادقی (۱۳۹۷)، ایجاد سیاست های حمایتی و فراهم ساختن دوره های آموزشی تخصصی برای معلمان می تواند به کاهش این موانع کمک کند.همچنین، نگرانی هایی در خصوص اتکا بیش از حد به سیستم های هوشمند و کاهش نقش معلم در فرآیند آموزشی مطرح است. پژوهشگران تاکید دارند که استفاده از هوش مصنوعی نباید جایگزین تعامل انسانی و نقش تربیتی معلم شود، بلکه باید به عنوان مکملی در جهت ارتقای کیفیت آموزش به کار گرفته شود. در نهایت، با تدوین سیاست های مناسب، سرمایه گذاری در زیرساخت های فناوری و ارتقای آگاهی معلمان از مزایا و معایب هوش مصنوعی، می توان انتظار داشت که این فناوری به شکل موثری در بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری و افزایش رضایت دانش آموزان در محیط های آموزشی دیجیتال مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ذلیخا حیدریان
کارشناسی آموزش ابتدایی
خدیجه دوستی
کارشناسی آموزش ابتدایی
مریم رشیدی
کارشناسی آموزش ابتدایی