بررسی آزمایشگاهی همبستگی مدول برجهندگی و مقاومت فشاری تک محوری در تثبیت شیمیایی و زیستی خاک رس بستر راه

تثبیت شیمیایی و زیستی خاک رس ضعیف بستر، جهت اجتناب از جابجایی و جایگزینی با استفاده از پلیمر نیکوفلاک و بیوپلیمر بتاگلوکان قابل انجام است . از تحقیقات انجام شده نتایج زیر به دست آمد: تثبیت شیمیایی و زیستی خاک رس باعث کاهش وزن مخصوص و افزایش رطوبت بهینه می شود که این امر در تثبیت شیمیایی بیشتر به دلیل واکنش های پوزولانی و در تثبیت زیستی به دلیل تجمع فیبرهای سبک در ساختار خاک می باشد. در تثبیت شیمیایی با افزایش وزن نیکوفلاک به ۱ درصد، رطوبت بهینه به دلیل تاثیر خصوصیات آبگریزی پلیمر،مجددا کاهش پیدا کرده و وزن مخصوص حداکثر افزایش می یابد. همچنین ، نیکوفلاک، مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته را افزایش می دهد که روند آن در ۷ روز اول سریع بوده بعد از آن کند می شود. در تثبیت زیستی با بتاگلوکان، بهترین نتایج در غلظت ۴ گرم بر لیتر به دست آمده و در غلظت ۸ گرم بر لیتر، شاخص های مقاومتی و سختی خاک به خصوص از دوره ۷ روز به بعد به دلیل افزایش کلونی های فیبر ترکیب نشده با دانه های رس که بعضا به صورت قارچ و فرسایش در بدنه این نمونه ها قابل مشاهده هست ، کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

مدول برجهندگی ((MR ، مدل تامسون ، تثبیت شیمیایی و زیستی بستر رسی ، نیکوفلاک ، بتاگلوکان.