مروری بر شیوه ها و ملاحظات معماری درمانگر برای ایجاد محیط های حمایتی برای بیماران ام اس

مولتیپل اسکلروزیس MS یک اختلال عصبی مزمن و پیشرونده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با طیفی از علائم ناتوان کننده مانند اختلالات حرکتی ، خستگی ، اختلالات خواب و نوسانات خلقی مشخص می شود که به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا تاثیر می گذارد. ماهیت پیشرونده این بیماری مزمن نیاز به مراقبت های فزاینده در طول عمر دارد و در دسترس بودن مراقبت ها با افزایش شیوع جهانی ام اس مانع می شود. اگرچه ۴۶ تا ۵۸ درصد از افراد مبتلا به ام اس از مراقبت های اولیه مراقبت های غیررسمی دریافت می کنند، عواملی مانند کمبود زمان، آموزش ناکافی در زمینه علت ، علائم و پیش آگهی بیماری، و همچنین فقدان بهترین شیوه های مراقبتی ، به محدودیت در ارائه خدمات کمک می کند. مراقبت هایی که به اندازه کافی نیازهای فرد مبتلا به ام اس را برآورده می کند. در این پژوهش به بررسی طراحی معماری و نقش مهم آن در ایجاد محیط های حمایتی برای بیماران ام اس پرداخته شده است . طراحی فضاهای درمانی می تواند به طور قابل توجهی بر رفاه بیماران ام اس تاثیر بگذارد و فضای معماری درمانگر می تواند بر رضایت بیمار تاثیر بگذارد. این مقاله بهترین شیوه ها برای طراحی محیط های حمایتی برای بیماران ام اس را با تمرکز بر ملاحظات معماری مرور می کند.

کلیدواژه ها:

معماری درمانگر ، محیط های حمایتی ، بیماران ام اس ، فضای بیمار محور