استفاده از ضایعات و پسماندهای تخریب سازهها و بازیافت به عنوان یک ماده ی پایدار

کاهش منابع طبیعی و افزایش تقاضای سنگدانه ها برای کارهای ساختمانی نیازمند یافتن راهحل های کارآمد است . از سوی دیگر، نخاله های ساخت و ساز و تخریب (C&D) که بیش از ۳۰ درصد از نخاله های جامد را تشکیل می دهند، مورد استفاده قرار نگرفته و پتانسیل بازیافت خود را از دست می دهند. بنابراین ، بازیافت و استفاده مجدد از این پسماندها ممکن است وابستگی به منابع طبیعی را کاهش داده و به حفاظت از محیط زیست کمک کند. این مطالعه نتایج تحقیقات سالهای اخیر در زمینه ی مواد سنگدانه ای بازیافتی را ارائه می دهد که شامل یک رشته آزمایش برای مقایسه سنگدانه بازیافتی (RA) با سنگدانه طبیعی (NA) است . آزمایشات بر روی بتن تازه و بتن سخت شده، و بتن ساخته شده با جایگزینی جزئی ضایعات بتنی ( بتن بازیافت شده از نمونه های بتنی آزمایشگاهی ) انجام شده است . هدف اصلی تعیین نرخ بهرهبرداری بهینه از پسماند C&D با استفاده از بتن با سنگدانه بازیافتی است . علاوه بر این ، این مقاله به تفصیل به استفاده کارآمد از سنگدانه بازیافتی به عنوان یک ماده جایگزین و بررسی دلایل محدودیت استفاده ازآن در اهداف غیر سازه ای پرداخته است . چالش های عملی استفاده از سنگدانه بازیافتی در بتن نیز در این مطالعه بررسی شده است .

کلیدواژه ها:

نخاله های C&D ، بتن تازه و سخت شده ، سنگدانه بازیافتی ، نرخ بازیافت