بهره گیری از الگوهای همزیستی با طبیعت در طراحی فضاهای آموزشی سبز

در عصر کنونی، مشکلات زیست محیطی و تاثبرات منفی فعالیت های انسانی بر اکوسیستم ها، لزوم بازنگری در روش های طراحیمعماری مکان هایی مانند فضاهای آموزشی را برجسته کردهاند. معماری سبز به عنوان رویکردی پایدار، در راستای همزیستی باطبیعت، تلاش دارد تا تعادلی بین نیازهای انسانی و حفاظت از طبیعت ایجاد کند. این پژوهش با هدف استفاده از سامانه های رتبه بندیدر جهت شناسایی شاخص ها و راهکارهای طراحی فضاهای آموزشی برای کاهش LEED ،BREEAM ساختمان های سبز ماننداثرات مخرب زیست محیطی ساختمان ها تدوین گردیده است. در این راستا، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ایو اسنادی، پس از مطالعه مولفه ها و شاخصه های آیین نامه های ارزیابی ساختمانهای سبز، راهبردهایی شامل بکارگیری مواد و مصالحسبز، بهینه سازی مصرف انرژی، مدیریت آب، طراحی بهینه فضای سبز، طراحی آکوستیکی سبز، همزیستی با طبیعت، طراحی بهینهسایت، بهبود کیفیت هوای داخلی، بهرهبرداری حداکثری از نور طبیعی و مدیریت هوشمند و راهکارهای طراحی مرتبط با آن شناساییو ارائه گردید که به کمک آن، طراحان و معماران می توانند فضاهای آموزشی را با روشی جدید در جهت رسیدن به محیطی کهشاخصه های همزیستی با طبیعت در آن رعایت شده یاشد، طراحی نمایند

کلیدواژه ها:

سیستم های رتبه بندی ساختمان ، فضاهای آموزشی سبز ، معماری سبز ، همزیستی با طبیعت