رابطه بین تنظیم هیجان و جهت گیری مذهبی با تحمل پریشانی در مادران دارای کودک استثنایی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین تنظیم هیجان و جهت گیری مذهبی با تحمل پریشانی در مادران دارای کودک استثنایی انجام شده است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف بنیادی و از حیث روش اجرا از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران دارای کودک استثنایی شهر شیروان بود که تعداد آنها ۳۰۰ نفر می باشند. روش نمونه گیری مورد استفاده به صورت تصادفی ساده بود. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۱۶۹ نفر بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحمل پریشانی کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) و پرسشنامه معنای زندگی استگر (۲۰۱۰) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل آماری در سطح استنباطی از همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که در بهترین مدل پیش بینی تحمل پریشانی، حضور معنا، جست و جوی معنا، پذیرش، تمرکز مجدد مثبت و ارزیابی مجدد برنامه ریزی در جهت مثبت و ملامت خویش، نشخوارگری، فاجعه سازی و ملامت دیگران در جهت منفی قادر به پیش بینی متغیر ملاک هستند بر این اساس فرضیه اصلی پژوهش تایید می شود، بدین معنی که کلیه مولفه های جهت گیری مذهبی و تنظیم هیجان با تحمل پریشانی در مادران دارای کودک استثنایی رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، جهت گیری مذهبی ، تحمل پریشانی