بررسی اثرات مدیریت زمان بر کیفیت تدریس در محیط یادگیری تعاملی در مدارس

در نظام آموزشی امروز، مدیریت زمان به عنوان یکی از عوامل کلیدی در بهبود کیفیت تدریس مورد توجه قرار گرفته است. با رشد روش های نوین آموزشی و بهره گیری از محیط های یادگیری تعاملی، آموزگاران با چالش های جدیدی در برنامه ریزی درسی، سازماندهی فعالیت های کلاسی و مدیریت زمان آموزشی مواجه هستند. یادگیری تعاملی، که بر مشارکت فعال دانش آموزان، استفاده از فناوری های آموزشی و ارتباط دوسویه بین آموزگار و دانش آموزان تاکید دارد، مستلزم برنامه ریزی دقیق و بهره گیری بهینه از زمان تدریس است. مدیریت زمان موثر می تواند تاثیر بسزایی در افزایش بازدهی کلاس های درس، بهبود درک مفاهیم توسط دانش آموزان، کاهش استرس آموزگاران و افزایش تعامل و انگیزه یادگیری داشته باشد. در مقابل، عدم برنامه ریزی مناسب و استفاده نامطلوب از زمان، می تواند به کاهش کیفیت تدریس، افت عملکرد تحصیلی دانش آموزان و کاهش انگیزه یادگیری منجر شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش و تاثیر مدیریت زمان در تدریس تعاملی و ارائه راهکارهایی برای بهینه سازی استفاده از زمان در کلاس های درس است. این مطالعه با بررسی روش های نوین زمان بندی آموزشی، تاثیر فناوری در بهبود مدیریت زمان، و راهکارهای عملی برای استفاده موثر از زمان در کلاس های تعاملی، به دنبال ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت آموزش در مدارس است.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، کیفیت تدریس ، یادگیری تعاملی ، روش های تدریس نوین.