بررسی و امکان سنجی کاربرد رادار کوانتومی در سیستم های اویونیکی هواپیما

این مقاله به بررسی امکان سنجی و مزایای استفاده از رادار کوانتومی به عنوان جایگزینی برای برخی سیستم هایاویونیکی در هواپیماها میپردازد. رادارهای کوانتومی با بهره گیری از اصول مکانیک کوانتومی، به ویژه درهم تنیدگی کوانتومی،توانایی ارائه دقت و حساسیت بسیار بالاتری نسبت به سیستم های سنتی دارند. این ویژگی ها میتوانند باعث بهبود چشمگیر عملکرد در شرایط چالش برانگیز مانند آب و هوای نامساعد، تداخلات الکترومغناطیسی و محیط های پیچیده شوند.همچنین، رادارهای کوانتومی میتوانند در بهبود ارتباطات ایمن و مقاوم در برابر استراق سمع و حملات سایبری نقش کلیدیایفا کنند. علاوه بر این، استفاده از فناوری کوانتومی در ردیابی و پیش بینی وضعیت جوی میتواند دقت پیش بینی ها راافزایش داده و امنیت پرواز را بهبود بخشد. در نهایت، این مقاله به بررسی چالش های موجود در پیاده سازی و پذیرش اینفناوری جدید پرداخته و پیشنهاداتی برای آینده تحقیقات و توسعه در این حوزه ارائه میدهد. نتیجه گیری میشود که رادارکوانتومی، با توجه به پتانسیل های بالقوه اش، میتواند نقشی حیاتی در آینده صنعت هوانوردی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

رادار کوانتومی ، رادار هواشنناسنی ، TCAS ، HF ، VHF ، UHF ، سطح مقطع راداری ، VOR ، NDB ، DME ، INS ، سیستم های اویونیکی