ارزیابی تطبیقی شورای حل اختلاف و دادگاه صلح در قالب نوآوری قانون جدید شورای حل اختلاف مصوب ۱۴۰۲

امروزه در پی تعدد روزافزون دعاوی، دستگاه قضایی به عنوان مقام متولی به دلیل کمبود نیروی انسانی و مالی، توان رسیدگی به همه ی پرونده ها را نخواهد داشت. حاکمیت به دنبال شناسایی روش های نوین و مناسبی بوده که مصداق عدالت ترمیمی هستند. جمهوری اسلامی ایران با تاسیس نهادهای"شورای حل اختلاف" و "دادگاه صلح"، بنا به اصل خرد جمعی، گام موثری در این زمینه برداشته است. قانونگذار با در نظر گرفتن قوانین پیشین شورای حل اختلاف از جمله قوانین مصوب ۱۳۸۷ و ۱۳۹۴ ،در شهریور ماه ۱۴۰۲ اقدام به وضع قانون جدیدی نمود. این قانون پس از لازم الاجرا شدن، تغییرات وسیعی در نظام قضایی فعلی ایجاد خواهد کرد که از مهم ترین آنها می توان به احیای مجدد دادگاه های صلح، الغا مجدد دادسرا در رسیدگی به پرونده های کیفری و حذف مجدد تجدیدنظرخواهی از برخی آرا اشاره کرد. طبق قانون فوق، وظیفه شوراهای حل اختلاف صلح و سازش بودهو دادگاه های صلح نیز به عنوان مقام حل اختلاف و رسیدگی به دعاوی و صدور رای شناخته می شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی تمایزهای محتمل در حدود صلاحیت دادگاه های صلح و شورای حل اختلاف انجام شده و به نحوی دادگاه صلح را به عنوان جایگزین مناسب رسیدگی در شورای حل اختلاف معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

حل اختلاف ، دادگاه صلح ، شورای حل اختلاف ، صلح و سازش