اثربخشی آموزش تاب آوری بر بی توجهی و تکانشگری در کودکان دارای ADHD

یکی از مشکلات کودکان ADHD ، کمبود تاب آوری است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر بی توجهی و تکانشگری در کودکان ADHD بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه علائم مرضی کودک اسپر افکین - گادو، مقیاس تاب آوری کانر - دیویدسون و همچنین از بسته آموزش تاب آوری هندرسون - میلستین استفاده شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر تبریز بود. حجم نمونه۳۰ نفر بودند که به دو گروه آزمایش(۱۵ نفر) و گروه کنترل(۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش ۱۲ جلسه برنامه آموزش تاب آوری را دریافت کردند، اما به گروه کنترل هیچگونه آموزشی ارائه نشد. هر دو گروه پرسشنامه تاب آوری را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند و داده های به دست آمده از مطالعه با روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۲۵ مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. به منظور کنترل اثر پیش آزمون، از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش تاب آوری، میزان بی توجهی و تکانشگری را در کودکان ADHD کاهش داد. بنا بر این پیشنهاد می شود از آموزش تاب آوری به عنوان یک روش آموزشی درمانی، برای کودکان ADHD استفاده شود.

کلیدواژه ها:

بی توجهی ، بیش فعالی / نقص توجه ، تکانشگری ، تاب آوری ، ADHD کودکان