بررسی شخصیت پردازی رمان علی مائده داعش بر اساس نظریه قدرت و گفتمان فوکو

شخصیت پردازی در داستان ها از دوره کلاسیک تا پسامدرن، دستخوش تغییرات زیادی شده است. با ورود به دوره پسامدرن، نظرات فیلسوفان و روانشناسان بزرگی چون فوکو، بر چگونگی تحلیل شخصیت های داستانی تاثیر به سزایی داشته است. از آنجایی که کنش و واکنش شخصیت ها به داستان شکل می­ دهد، نوع نگاه منتقد به شخصیت، به فهم و درک صحیح­تری از داستان می­ انجامد. هر مفهومی تابعی از گفتمان است که خود از قدرت و دانش برمی­ آید، با بررسی نوع گفتمان و قدرت برآمده از دانش، می­ توان به شناخت این کنش­ ها و واکنش­ ها پرداخت و حتی آن­ها را پیش بینی کرد. قدرت چهارچوبی برای اندیشیدن شخصیت­ ها و نیز برای کنشگری آن­ها فراهم می­ کند. آنچه فوکو به عنوان قدرت مطرح می­کند مفهوم سلبی در بر ندارد. در این مقاله با بررسی نظریه قدرت و گفتمان فوکو به چگونگی شخصیت شناسی او پرداخته شده­است. بدین منظور شخصیت های داستانی علی مائده داعش مورد مطالعه قرار گرفته تا عکس­ العمل­ های آنها، با نگاه دقیق ­تری بررسی شود. این مقاله از دیدگاه فوکو به بررسی شخصیت­ ها پرداخت و نوع قدرت برآمده از زور و برآمده از گفتمان را مورد بررسی قرار داد. به این نتیجه رسید که شخصیت­ ها تحت تاثیر گفتمان غالب یا آن را نمی­ پذیرند یا آن را پذیرفته و خود به بازوی کمک کننده آن تبدیل می­ شوند و یا بدون اینکه خود بدانند تبدیل به سوژه می­ شوند. سوژه در واقع قرار گرفتن شخصیت­ ها در موقعیت ­های گفتمانی است

کلیدواژه ها:

علی مائده داعش ، فوکو ، شخصیت ، سوژه ، گفتمان