تاثیر درمان هیجان مدار بر ناگویی خلقی و خودکارآمدی نوجوانان دختر مقطع متوسطه مشهد

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان هیجان مدار بر ناگویی خلقی و خودکارآمدی نوجوانان دختر مقطع متوسطه مشهد می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمام نوجوانان دختر مقطع متوسطه مشهد می باشد که بر اساس ماهیت پژوهش نمونه ای مشتمل بر ۱۵ نفر برای گروه آزمایش و ۱۵ نفر برای گروه کنترل با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه برای این پژوهش انتخاب و پرسشنامه های خودکارآمدی ریگز (۱۹۹۴) و مقیاس ناگویی عاطفی تورنتو (۲۰۰۰) را تکمیل کردند. آموزش گروهی رویکرد هیجان مدار بر اساس الگوی گرینبرگ (۲۰۲۴) صورت گرفت. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، در نهایت نتایج نشان داد گروه درمانی هیجان مدار به طور معناداری باعث افزایش خودکارآمدی و کاهش ناگویی خلقی شده است (۰۵/۰>P) (بدون احتساب پیش آزمون).

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، ناگویی خلقی ، خودکارآمدی.