روش های تدریس فعال و متغیرهای یادگیری: مروری جامع بر ادبیات پژوهشی

در عصری که تحول و نوآوری شتابی فزاینده یافته، نظام های آموزشی نیز نیازمند دگرگونی و تطابق با الزامات زمانه هستند. این مقاله مروری، با نگاهی ژرف و کاوشگرانه، به بررسی تاثیر روش های تدریس فعال، به عنوان محرکی قدرتمند برای تغییر، بر متغیرهای یادگیری می پردازد. با استفاده از منابع اطلاعاتی معتبر و تحلیل دقیق پژوهش های پیشین، این مطالعه نشان می دهد که روش های تدریس فعال، از جمله یادگیری مبتنی بر پروژه، حل مسئله، و یادگیری همیارانه، نه تنها ابزاری برای بهبود عملکرد تحصیلی هستند، بلکه بستری مناسب برای توسعه تفکر انتقادی، عمق یادگیری، و افزایش مشارکت دانش آموزان نیز فراهم می آورند.این پژوهش، با بهره گیری از چارچوبی نظری مبتنی بر نظریه های ساختن گرا، یادگیری اجتماعی، خودتنظیمی و خودتعیین گری، به بررسی مکانیسم های تاثیرگذاری این روش ها بر فرایند یادگیری می پردازد. نتایج حاصل، موید این حقیقت است که انتخاب و پیاده سازی روش های تدریس فعال، باید با در نظر گرفتن عواملی همچون سطح تحصیلی، موضوع درسی، و ویژگی های دانش آموزان صورت پذیرد. در پایان، این مقاله مروری، با ارائه پیشنهادات کاربردی و الهام بخش، راه را برای توسعه رویکردهای آموزشی نوآورانه و پرورش نسلی توانمند هموار می سازد، و از تمامی معلمان، برنامه ریزان آموزشی و پژوهشگران دعوت می کند تا در این مسیر

کلیدواژه ها:

روش های تدریس فعال ، حل مسئله ، ساختن گرا ، عمق یادگیری ، تفکر انتقادی ، یادگیری اجتماعی.