نقش گردشگری روستایی در توسعه پایدار( مطالعه موردی روستاهای کچا، موشنگاه و سراوان استان گیلان)

گردشگری از مهمترین فعالیتهای انسان معاصر است که تغییراتی شگرف درسیمای زمین , اوضاع سیاسی , اقتصادی و فرهنگی جوامع بوجود می آورد و زندگی انسانها را دگرگون می سازد. گردشگری روستایی یکی از اجزای مهم صنعت گردشگری به شمار آمده ونیروی اصلی در زمینه بهبود و رشد اقتصادی روستا ها محسوب می گردد و با ایجاد فرصتی راهبردی سبب تنوع اقتصاد محلی شده و فرصت های شغلی مولد مبتنی بر پتانسیلهای موجود در روستا, سبب افزایش سطح رفاه, استاندارد های زندگی , درآمد, امنیت در روستا شده و سبب ثبات و نگهداشت جمعیت در روستا, پیشگیری از مهاجرت ها ی بی رویه , حفظ تعادل اکولوژیکی و منابع طبیعی , حفظ بافت سنتی و ویژگیهای فرهنگی روستا می شود. روستاهای کناره اتوبان اصلی رشت به قزوین شامل سراوان ، کچا، موشنگاه در استان گیلان با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص (روستاهای تمام سبز طبیعی در دهانه استان گیلان) ،میتوانند با جذب بیشتر گردشگران به رونق و توسعه صنعت گردشگری در این روستاها کمک فراوانی بنمایند. هدف از این مقاله نیز بررسی تاثیر ارزش روستایی در توسعه پایدار ها و صنعت گردشگری ، شناخت محدودیت پتانسیلهای گردشگری منطقه در زمینه های اقتصادی ، اجتماعی و کالبدی و زیست محیطی و ارائه راهکارهایی برای توسعه صنعت گردشگری در روستاهای مورد مطالعه میباشد. نوع تحقیق کاربردی و روش تبیین و بررسی آن توصیفی تحلیلی و پیمایشی بوده است . برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و مطالعات میدانی استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، گردشگری پایدار روستایی ، توسعه پایدار