بررسی ایزوترم های سینتیکی شبه درجه یک و دو بر غشای جاذب پلی پیرول به منظور حذف نیکل

یکی از روشهای مرسوم جهت حذف فلزات سنگین در محلول های آبی استفاده از غشا می باشد. در این تحقیق از یک جاذب (پیرول) برای افزایش کارایی غشای پلی اترسلفون جهت افزایش حذف و کارایی غشا استفاده شده است . شایان ذکر است که روش سنتز غشای پلی اتر سلفون در این مقاله به صورت پلیمرازسیون سطحی می باشد. ازمایش در دمای محیط و pH خنثی به منظور حذف یون نیکل و در بازه زمانی حدود ۰ تا۱۵۰دقیقه انجام شد. ساختار شیمیایی آن با استفاده از آزمون طیف سنج تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) و همچنین بررسی مورفولوژی سطح توسط آزمون (FESEM) مورد شناسایی و بررسی قرار گرفته است . از این جهت می توان نتیجه گرفت که پلی پیرول بر روی غشای خالص تشکیل شده است و توانایی حذف فلز سنگین یونهای نیکل در از محلول آبی را دارا است . برازش حاکی از آن است که فرآیند جذب با جنبش شبه مرتبه اول نسبتا سازگار و فرآیند جذب تجربی با معادله شبه مرتبه دوم به خوبی مطابقت دارد و به عنوان مدل برتر نسبت به مدل شبه درجه اول برگزیده شد.

کلیدواژه ها:

پلی پیرول ، غشا ، پلیمرازسیون سطحی ، نیکل ، جاذب