تصمیم گیری بازپرسازی به منظور کنترل موجودی فسادپذیر با تقاضای فازی و محدودیت نرخ پر

در این مقاله، برنامه تولید برای یک محصول فسادپذیر با لیدتایم طولانی و محدودیت نرخ بازپرسازی، مورد بررسی قرار می گیرد. تصمیم گیرنده به منظور کمینه سازی هزینه های کل، باید مقدار تولیدی در هر یک از دوره های تصمیم گیری را مشخص کند. سیستم مورد مطالعه به صورت تک سطحی و تک محصولی است. هنگامی که یک بسته آماده استفاده می شود، اقلام آن دارای عمر مشخصی هستند که در صورت تمام شدن عمر آن ها، غیرقابل استفاده شده و جزو ضایعات محسوب می شوند. تقاضای محصول طی دوره های تصمیم گیری به صورت غیرقطعیبوده و مشخصا فرض می شود که برای دوره ها، می توان آنها را به صورت اعداد فازی مثلثی بیان کرد. برای کمینه سازی ضایعات نیز از سیاست (اولین ورودی اول خارج میشود) FIFO استفاده می شود. همچنین در این مسئله محدودیت نرخ بازپرسازی نیز در نظر گرفته می شود.برای این منظور ابتدا مدل مسئله مورد نظر شامل تابع هدف و محدودیت ها فرموله می شود. با توجه به غیرخطی بودن مدل ارائه شده، هر یک از اجزای غیرخطی مدل، خطی سازی می شود و مدل برنامه ریزی خطی مختلط برای مسئله ارائه می گردد. در ادامه با توجه به فازی بودن برخی پارامترهای مسئله، مدل آلفا-پارامتریک مسئله فرموله می شود. برای بررسی عملکرد مدل، یک مثال عددی ارائه شده و نتایج مسئله با حل مدل آلفا-پارامتریک مسئله به ازای مقادیر مختلف آلفا بدست می آید. همچنین رویکردی برای رتبه بندی اعداد فازی استفاده شده و بهترین جواب شناسایی می شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی تولید-موجودی ، تئوری فازی ، مدل آلفا-پارامتریک ، محصول فاسدشدنی ، نرخ بازپرسازی.