بهینه سازی قطر نانوالیاف الکتروریسی شده بر پایه پلی وینیل الکل / کربوکسی متیل کیتوسان

یکی از مسائل اساسی در حوزه مهندسی بافت های مختلف، طراحی و ساخت داربست با قطر و منافذ مناسب، خواص مکانیکی برجسته و تجزیه پذیری زیستی می باشد. تکنیک الکتروریسی برای ایجاد این داربست ها مورد توجه فوق العاده ای قرار گرفته است. ویسکوزیته محلول پلیمری که با تغییر غلظت پلیمر کنترل می شود، نقش مهمی در تعیین اندازه قطر و مورفولوژی الیاف در حین الکتروریسی دارد، افزایش غلظت محلول منجر به افزایش قطر و یکنواختی الیاف می شود. در این مقاله بهینه سازی قطر نمدهای نانو الیافی مبتنی بر پلی وینیل الکل و کربوکسی متیل کیتوسان تهیه و بررسی شد.

کلیدواژه ها:

‎نانوالیاف ، الکتروریسی ، پلی وینیل الکل ، کربوکسی متیل کیتوسان