طراحی نیروگاه فتوولتائیک با در نظر گرفتن اثر سایه اندازی و محدودیت زمین (مطالعه موردی پردیس دانشگاه مازندران)

در این مقاله، به بررسی چالش های مربوط به طراحی نیروگاه های فتوولتائیک، به ویژه اثر سایه اندازی پنل های مجاور و کمبود فضای کافی، پرداخته شده است. به منظور کاهش اثر سایه اندازی و استفاده بهینه از فضای موجود، یک رویکرد جدید برای بهینه سازی مکان و چینش پنل های نیروگاه خورشیدی ارائه شده است. مطالعه موردی برای موقعیت جغرافیایی پردیس دانشگاه مازندران واقع در شهر بابلسر انجام شده است. روش کار این مقاله، استفاده از مدل های محاسباتی PVsyst برای شبیه سازی تولید انرژی پنل های خورشیدی در شرایط مکانی مختلف و با در نظر گرفتن اثر سایه اندازی است. در این مقاله، با استفاده از مدل های PVsyst، جانمایی مناسب پنل های فتوولتائیک به عنوان نیروگاه خورشیدی در پردیس دانشگاه مازندران صورت پذیرفته است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که با استفاده از این رویکرد، می توان اثر سایه اندازی را کاهش داد و از حداقل زمین مورد نیاز برای ساخت نیروگاه بهره برد. همچنین، با بهینه سازی زاویه شیب پنل ها و فاصله بین ردیف ها، می توان به حداکثر انرژی قابل استحصال با کمترین مساحت زمین مورد نیاز دست یافت.

کلیدواژه ها:

نیروگاه فتوولتائیک ، ارزیابی فنی ، اثر سایه پنل های مجاور ، بهینه سازی زمین