استخراج کل آب قابل بارش و تاثیر ریزگردها در بازیابی آن در جو مهرآباد

نحوه پراکنش آب قابل بارش در مقیاس کره زمین، به منظور افزایش درک چرخه هیدرولوژی، برهمکنش زیست کره و جو ، تغییرات بیلان انرژی و پایش تغییرات اقلیمی ناشی از گازهای گلخانه ای مورد نیاز است. اطلاع از میزان کل آب قابل بارش در پیش بینی سیل، حجم نزولات جوی، طراحی سدهای ذخیره آب و طراحی مدل های هیدرولوژی بسیار کاربرد دارد. مهم ترین عاملی که باعث ایجاد خطا در برآورد کل آب قابل بارش از تصاویر ماهواره ای می کند، حضور ریزگردها است. هدف از این تحقیق بازیابی آب قابل بارش از تصاویر ماهواره ای MODIS و تاثیر ریزگردها در بازیابی آن است. مهم ترین مواد این تحقیق، تصاویر سنجنده MODIS از استان تهران، برنامه پردازشگر ENVI و روش این تحقیق کمی-کاربردی است. نتایج مطالعه نشان می دهد که بخارآب قابل بارش حاصل از باند ۱۹ به ۲ در جو بالای مهرآباد تهران به طور متوسط برابر با ۴/۶۹ میلی متر به دست آمده است. همچنین مطالعات نشان می دهد که اثر ریزگرد روی سنجش بخارآب به میزان شدت بازتابندگی سطحی بستگی دارد. ریزگردها، تابش بازتابیده خورشیدی را در روزنه های جوی تضعیف کرده و درنتیجه تابش رسیده به سنجنده را کاهش می دهد. همچنین تابش مستقیم خورشید را به سمت سنجنده پراکنده کرده باعث افزایش سیگنال ورودی به سنجنده می شود. همچنین از مهم ترین محدودیت های استفاده از این روش، شرایط آسمان فاقد ابر و جو آرام و تقریبا پایدار است.

کلیدواژه ها:

کل آب قابل بارش ، MODIS ، آئروسل یا ریزگردها ، مهرآباد.