بررسی رابطه بین سبک رهبری و فرهنگ سازمانی خلاقیت و نوآوری

امروزه عصر نوین مدیریت ، کلیه مسئولان و دست اندرکاران سازمانها را متوجه این واقعیت نموده است که برای دستیابی به حداکثر اثربخشی سازمانی به فکر استفاده از اندیشه های خلاق باشند. کامینگز و اولدهام (۱۹۹۷) دریافتند که حمایت مدیریت از افکار جدید با مشخصه های خلاقیت به ویژه در کارکنانی که مستعد خلاقیت می باشند، ارتباط دارد. آمابیل و گریسکیویز (۱۹۸۷) بر این عقیدهاند که مدیران به عنوان عنصر مهمی از عوامل زمینه ای در محیط کار می باشند که بر خلاقیت اثر می گذارند. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که آیا فرهنگ سازمانی و سبک رهبری در دانشکدهها و گروههای تربیت بدنی می توانند از اجزاء پیش بینی کننده و عوامل مرتبط با خلاقیت اعضای هیات علمی باشند؟ هدف کلی از انجام این تحقیق ، بررسی وجودیا عدم وجود ارتباط معنی دار بین فرهنگ سازمانی و سبک رهبری مدیران با خلاقیت اعضای هیات علمی گروههای تربیت بدنی در دانشگاههای منتخب کشور است تا از این طریق و پس از مشخص شدن میزان خلاقیت و موارد پیش بین آن بتوان گام موثری در افزایش خلاقیت ، در جامعه موردنظر برداشت . این پژوهش بر مبنای تئوری تریانیدز و سبک رهبری رابینز طراحی شده است . جامعه مورد مطالعه ، شامل کلیه ی اساتید رشته تربیت بدنی دانشگاههای آزاد اسلامی منتخب کشور بودند. که تقریبا ۳۶۰ نفر می باشند. که از بین آنها تعداد ۱۸۶ نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین فرهنگ سازمانی و خلاقیت در جامعه تحت بررسی رابطه معنی داری وجود دارد همچنین بین سبک رهبری ، فرهنگ سازمانی و خلاقیت در جامعه تحت بررسی رابطه معنی داری وجود دارد اما بین فرهنگ سازمانی و سبک رهبری رابطه معنی داری وجود نداشت . فرهنگ سازمانی و سبک رهبری آن پیش بینی کننده معنی داری برای خلاقیت در جامعه تحت مطالعه هستند که سهم عامل فرهنگ در پیش بینی خلاقیت در سازمان ۴۰ درصد و سهم عامل فرهنگ سازمانی ۲۷ درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ سازمانی ، سبک رهبری ، خلاقیت ، اساتید تربیت بدنی ، اساتید دانشگاه آزاد