اراده باطنی مشترک در قرارداد با بررسی تطبیقی

مقاله حاضر به بررسی فرایند تفسیر قرارداد و اهمیت شناسایی اراده مشترک طرف ین در این فرایند می پردازد. تفسیر قرارداد زمانی ضروری می شود که ابهاماتی در متن قرارداد وجود داشته باشد. این ابهامات ممکن است ناشی از تناقضات داخلی قرارداد یا عدم تطابق آن با شرا یط واقعی معامله باشد. مهم ترین نکته در تفسیر قرارداد، کشف قصد مشترک طرفین است . این قصد تنها از طر یق متن نوشتاری قرارداد قابل استنباط نیست ، بلکه رفتار طرفین پس از انعقاد قرارداد نیز می تواند به عنوان نشانه ای از این قصد در نظر گرفته شود. به هم ین دلیل ، علاوه بر متن قرارداد، رویه عملی طرفین و اصول کلی حاکم بر قراردادها نیز در فرایند تفسیر موردتوجه قرار می گیرند. اصول کلی حاکم بر تفس یر قراردادها شامل اصل حسن نیت ، تفسیر به زیان تنظیم کننده قرارداد و تفسیر بر اساس کل قرارداد است . این اصول به عنوان ابزارهایی برا ی رفع ابهامات و کشف قصد مشترک طرف ین مورداستفاده قرار می گیرند. در نهایت ، مقاله به مقایسه رویکرد نظامها ی حقوقی مختلف در خصوص تفسیر قرارداد می پردازد . نتیجه این مقایسه نشان می دهد که علی رغم برخی تفاوتهای جزئی ، کلیه نظامهای حقوقی مورد بررسی ، بر اهمیت اراده طرف ین قرارداد به عنوان منبع اصلی تعهد تاکید دارند. به طور خلاصه ، این مقاله به بررسی ابعاد مختلف تفسیر قرارداد، از جمله اهمیت شناسایی اراده مشترک طرفین ، نقش اصول کلی حاکم بر تفسیر و مقایسه رویکرد نظامهای حقوقی مختلف در این زمینه می پردازد.

کلیدواژه ها:

تفسیر قرارداد ، اراده مشترک ، اصول تفسیر ، نظام حقوقی