تاثیر هشت هفته تمرینات قدرتی بر برخی از فاکتورهای آمادگی حرکتی دانشجویان پسر غیرورزشکار

هدف از تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات قدرتی بر برخی از فاکتورهای آمادگی حرکتی دانشجویان پسر غیرورزشکار بود. ۳۰ آزمودنی ۱۸ تا ۲۲ ساله از میان دانشجویان پسر غیر ورزشکار دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء(ص) شهر بهبهان، بطور تصادفی انتخاب و در چهار گروه ۱۵ نفری تمرین قدرتی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین قدرتی شامل اجرای حرکات اسکوات، پرس پا، اکستنشن زانو، فلکشن زانو و ساق پا بود که از ۳ نوبت و ۱۲ تکرار در هر نوبت و با بار ۴۰-۲۰ درصدیک تکرار بیشینه در هفته اول شروع و ۳ نوبت و ۶ تکرار در هر نوبت و با بار ۸۵-۷۵ در صدیک تکرار بیشینه هر نوبت در هفته های هفتم و هشتم و با استراحت ۴۰ ثانیه بین هر ست ، سه روز در هفته ، روزی ۵۵ دقیقه و به مدت ۸ هفته به پایان رسید. متغیرهای توان پرش عمودی ، چابکی و سرعت حرکت ، بلافاصله پیش و پس از برنامه تمرینات اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون های تی -زوجی (وابسته )، تحلیل واریانس عاملی یکطرفه و تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها نشان داد تمرینات قدرتی برتوان پرش عمودی ، چابکی و سرعت دانشجویان پسر غیر ورزشکار تاثیر معنی داری دارد (۰۰۱/۰ .(p در مجموع با توجه به یافته های پژوهش به نظر می رسد تمرین قدرتی بر افزایش پرش عمودی ، چابکی و سرعت دانشجویان پسر غیر ورزشکاریک تمرین کلیدی و مهم است .

کلیدواژه ها:

تمرین قدرتی ، آمادگی های حرکتی ، غیرورزشکار