اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر اضطراب اجتماعی ، افسردگی و مکانیسم های دفاعی بر دانشجویان رشته روان شناسی دانشگاه شهیدبهشتی

هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر اضطراب اجتماعی ، افسردگی و مکانیسم های دفاعی بر دانشجویان رشته روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان رشته روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۱۳۸ نفر ونمونه پژوهش ، شامل ۳۰ نفر از دانشجویان رشته روان شناسی که به صورت تصادفی انتخاب شد. برای پژوهش آزمایشی داشتن حداقل ۱۵ نفر برای هر گروه لازم می باشد.ابزارهای گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک (۱۹۹۶) افسردگی بک (۱۹۷۸)،مکانیسم های دفاعی آندرز و همکاران (۱۹۹۳) و خلاصه محتوای جلسات درمان دیالکتیکی (لینهان ، ۲۰۰۸؛ به نقل از نوعی ایران، رضایی و اقدسی ، ۱۳۹۸) بود.تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق آخرین نسخه نرم افزار spss انجام شد. در این تحقیق از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار متغیرهای تحقیق و نشان دادن فراوانی و نمودارهای مربوط به آن استفاده می شود و از آمار استنباطی نیز به منظور بررسی فرضیه های تحقیق استفاده شد. قبل از آزمودن فرضیه ها، مفروضه نرمال بودن توزیع دادهها از طریق آزمون کولموگروف -اسمیرنف انجام شد. سپس مفروضه همگنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد.نتایج نشان داد که مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر اضطراب اجتماعی ، افسردگی و مکانیسم های دفاعی بر دانشجویان رشته روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی اثربخش است . با توجه به اندازه اثر، آموزش مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر اضطراب اجتماعی تاثیری بیشتری نسبت به افسردگی و مکانیسم های دفاعی بر دانشجویان رشته روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی دارد.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، اضطراب اجتماعی ، افسردگی ، مکانیسم های دفاعی