رابطه ناگویی هیجانی با پرخاشگری : نقش واسطه ای احساسات شرم و گناه در دانش آموزان پسر شهر شهرکرد

این پژوهش باهدف بررسی رابطه ناگویی هیجانی با پرخاشگری : نقش واسطه ای احساسات شرم و گناه انجام شد.جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه نوجوانان پسر است که در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ در مقطع تحصیلی متوسطه اول در شهر شهرکرد مشغول به تحصیل بودهاند . گروه نمونه موردمطالعه تعداد ۳۶۰ دانش آموز نوجوان پسر است که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارها : شامل پرسشنامه پرخاشگری (پاس و پری ، ۱۹۹۲)، مقیاس کنترل روانشناختی وابسته مدار و پیشرفت مدار (سوننز و همکاران، ۲۰۱۰) و آزمون عاطفه خودآگاه (تانگنی ، واگنر و گومز، ۱۹۸۹) است . تجزیه وتحلیل دادهها با نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۷ و Amos انجام شد، نتایج نشان داد بین ناگویی هیجانی و احساسات شرم و گناه با پرخاشگری همبستگی مثبت وجود داشت . همچنین مشخص شد که احساسات شرم و گناه نقش واسطه ای در رابطه بین ناگویی هیجانی و پرخاشگری دارد. تمام انسانها برای مقابله با سختی هایشان از اطرافیان و جامعه انتظار حمایت دارند. افرادی که ناگویی هیجانی دارند در روابط اجتماعی خود مشکل دارند، نمی توانند حمایت اجتماعی دریافت کنند و بنابراین در دنیای هیجانی خود تک وتنها هستند و حمایتی دریافت نمی کنند و این خود باعث پرخاشگری می شود.یکی از ویژگی های ناگویی هیجانی عدم تنظیم هیجانی مناسب است فردی که نتواند احساسات خود را شناسایی کند نمی تواند در موقعیت مناسب پاسخ هیجانی مناسب را بدهد . این واکنش ها برای افراد عادی واکنش های غیرطبیعی هستند، اگر فردی کار اشتباهی انجام دهد و بازخورد منفی بگیرد سعی می کند تا آن را اصلاح کند ویا اشتباهش را جبران کند، اما وقتی فرد نمی داند که چه کار اشتباهی انجام داده است ویا کار درست در این موقعیت چیست و چگونه باید اشتباهش را اصلاح کند، شرمگین می شود.

کلیدواژه ها:

شرم و گناه ، پرخاشگری ، ناگویی هیجانی