تحلیل و بررسی تطبیقی آموزش آنلاین و حضوری

با پیشرفت فناوری های دیجیتال، آموزش آنلاین به عنوان جایگزینی برای روش های سنتی آموزش حضوری مطرح شده است. هدف این پژوهش، تحلیل و بررسی تطبیقی آموزش آنلاین و حضوری از نظر اثربخشی، تعاملات یادگیری، کیفیت آموزشی، چالش ها و فرصت های هر یک است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از مطالعات نظری و بررسی های تجربی، تفاوت ها و شباهت های این دو شیوه آموزشی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که آموزش حضوری با فراهم کردن تعاملات مستقیم بین دانش آموزان و معلمان، یادگیری عمیق تری ایجاد می کند و از مزایای اجتماعی بیشتری برخوردار است. در مقابل، آموزش آنلاین انعطاف پذیری بیشتری داشته و دسترسی به منابع یادگیری را افزایش می دهد اما ممکن است با چالش هایی همچون کاهش تعاملات اجتماعی، نیاز به خودنظم دهی بالا و مشکلات فنی همراه باشد. همچنین، ترکیب این دو روش در قالب یادگیری ترکیبی (Blended Learning) به عنوان رویکردی کارآمد مطرح شده است که می تواند نقاط قوت هر دو سیستم را بهینه کند. بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود که برای ارتقای کیفیت آموزش، نهادهای آموزشی استراتژی هایی را تدوین کنند که نقاط قوت هر دو روش را به طور موثر در فرآیند یاددهی-یادگیری ادغام نمایند.

کلیدواژه ها:

آموزش آنلاین ، آموزش حضوری ، یادگیری ترکیبی ، تعاملات یادگیری ، کیفیت آموزشی ، فناوری آموزشی