تاثیر یک دوره بازی درمانی منتخب بر بهبود تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

زمینه و هدف: افراد کم توان ذهنی که زندگی آن ها تحت تاثیر اختلال مغزی قرار دارد باید با انجام فعالیت های ورزشی و تحرک جسمانی از احتمال بروز بیماری های مختلف جلوگیری نمایند.ورزش و فعالیت بدنی می تواند تاثیرات مثبتی بر افراد کم توانی ذهنی داشته باشد. این تاثیرات شامل افزایش سلامت جسمی و روانی، بهبود توانایی های حرکتی و تعامل اجتماعی، کاهش استرس و افزایش اعتماد به نفس می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات بازی درمانی بر عوامل آمادگی جسمانی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود.روش کار: پژوهش حاضر کاربردی و طرح شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کننده ۳۰ دانش آموز پسر کم توان ذهنی بودند که در دو گروه قرار گرفتند:گروه اول (کنترل): ۱۵ نفر با میانگین سنی۷۸/۱±۵۷/۱۰ سال ،قد ۳۹/۸±۴۲/۱۳۴ سانتیمتر و وزن ۴۲/۱۷±۹۲/۳۱ کیلوگرم ; گروه دوم (تجربی): ۱۵ نفر با میانگین سنی۴۸/۱±۷۳/۹ سال، قد ۴۸/۹±۳۳//۱۲۸ سانتیمتر، وزن۷۷/۵±۹۳/۲۵ کیلوگرم.شرکت کنندگان از طریق نمونه گیری تصادفی( در دسترس) انتخاب شدند و اطلاعات فردی آنها مانند قد، وزن ، هوش و سوابق پزشکی ، با استفاده از پرونده پزشکی شان بدست آمد. برنامه تمرینی گروه تجربی شامل بازی های مرتبط با تعادل، آمادگی هوازی و چابکی بود. به مدت هشت هفته ( سه بار در هفته) انجام دادند. برای ارزیابی تعادل پویا از تست تعدیل شده ستاره و برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون تعادلی لک لک استفاده شد. پس از آزمون نرمال بودن توزیع داده ها از طریق آزمون شاپیرو-ویلک، از آزمون t زوجی برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد.یافته ها :نتایج نشان داد که بین تعادل ایستا و پویا (در هر سه جهت قدامی،خلفی-داخلی و خلفی-خارجی) در دو گروه تجربی و کنترل قبل و پس از تمرینات اختلاف معنی دارند و مداخله تمرینی باعث پیشرفت تعادل گروه تجربی به صورت معنا دارمی باشد.( ۰۵/۰p≤). نتیجه گیری:با توجه به ضعف تعادل در کم توانان ذهنی و اهمیت تعادل در فعالیت های روزمره و تاثیر بازی های مختلف جسمانی بر تعادل نشان داد که این بازی ها باعث بهبود تعادل در این افراد می شود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، تست ستاره ، تعادل ایستا ، تعادل پویا ، کم توان ذهنی