تحلیل عملکرد راه رفتن در دانشجویان با سابقه آسیب مچ پا

مقدمه و هدف: هر انسانی سبک راه رفتن منحصر به فرد خود را دارد که تحت تاثیر عوامل متعددی مانند قد،وزن، طول گام و شرایط فیزیکی مانند طول پایا شاید به دلیل آسیب های پا که باعث نقص در راه رفتن فرد می باشد. هدف از این مطالعه تحلیل طول گام برداری و سرعت راه رفتن در راه رفتن دانشجویان دارای آسیب مچ پا بود.روش شناسی پژوهش : مطالعه حاضریک تحقیق ، توصیفی - مقایسه ای بود. نمونه مورد استفاده در این مطالعه ۲۰ دانشجوی علوم ورزشی با میانگین سنی و شاخص توده بدنی بودند که بر اساس داده ها و اطلاعات اولیه ارائه شده در طول مشاهدات میدانی ، سابقه آسیب مچ پا داشتند. در این مطالعه داده های کینماتیکی راه رفتن از جمله طول گام برداری و زمان قدم برداشتن دانشجویان به وسیله نرم افزار Kinovea مورد بررسی قرار گرفت . برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار با استفاده از نرم افزار ۲۷SPSS- استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین میانگین طول گام برداریو سرعت در پای چپ و راست تفاوت معنی داری وجود ندارد ( ۰۵/ ۰.( P> با این حال، این مطالعه نشان داد که طول گام و سرعت پای چپ سریعتر از پای راست است . زمانی که این نمونه در حال دویدن باشد، عدم تعادل بین وضعیت راست و چپ هنگام راه رفتن مشاهده میشود. لنگ زدن می تواند به دلیل ناراحتی در پای آسیب دیده رخ دهد به طوری که حرکت را برای کاهش درد به صورت جبرانی تسریع می کند.بحث و نتیجه گیری : با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان عنوان کرد که آسیب مچ پا باعث تفاوت طولی بین گام بردای پای مصدوم و غیر مصدوم شود. تفاوتی که در طول گام برداری رخ می دهد می تواند ناشی از حرکت محدود در پای آسیب دیده باشد.