تاثیر مولفه های دیپلماسی ورزشی بر توسعه گردشگری ورزشی درایران

روش پژوهش حاضر از نوع آمیخته (کیفی - کمی ) می باشد . همچنین از نظر ساختار تحلیلی سیستماتیک ، از حیث استراتژی فرآیندی ، از نظر هدف کاربردی است . جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی شامل مدیران وزارت ورزش و جوانان ، نمایندگان مجلس شورای اسلامی (فراکسیون ورزشی ) ، روسای فدراسیون های ورزشی ، مدیران سازمان میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری کشور ، اعضای کمیسیون گردشگری ورزشی کمیته ملی المپیک ، مدیران سازمان ایرانگردی و جهانگردی ، اعضای انجمن گردشگری ورزشی ، فدراسیون ورزش های همگانی ، اساتید علوم سیاسی و روابط بین الملل و اساتید حوزه ورزش و اوقات فراغت و متخصصان و پژوهشگران این حوزه هستند. پرسشنامه شامل دو بخش مجزا است . در بخش اول پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی نمونه آماری پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته است و بخش دوم پرسشنامه ، متغیرهای اصلی پرسشنامه شامل ۹۸ گویه است . داده های جمع آوری شده در بخش کیفی به صورت مصاحبه به منظور طراحی الگوی پارادایمی نقش دیپلماسی ورزشی در توسعه گردشگری ورزشی ، شامل ۶ سوال نوشته شده است و بعد از کدگذاری اولیه ، مفاهیم استخراج شدند. پس از اتمام مصاحبه ها اقدام به مطالعه عمیق تر مبانی نظری و تحقیقات پیشین شد .تا از ترکیب مفاهیم گذشته ، تجربیات پژوهشگر و نظرات صاحب نظران و نهاتای شناسایی مولفه ها اصلی اقدام شد .در تجزیه و تحلیل استنباطی یافته ها از (نرم افزار SPSS ، نسخه ۲۴) و به دلیل غیرطبیعی بودن توزیع اکثر متغیرهای پژوهش (نتایج آزمون کولموگروف - اسمیرنوف) مدلیابی و سنجش روابط چندگانه متغیرهای پژوهش از نرم افزار Smart PLS نسخه ۳ استفاده شد. کلیه فرضیه ها در سطح ۵/۰p≤ آزمون شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که تحلیل پیامدها ی دیپلماسی ورزشی و نقش آن در توسعه گردشگری ورزشی مسائل مهمی را در باب روابط بین الملل آشکار می کند. از صلح و دوستی بین دولت ها و ملت ها گرفته تا وحدت و هویت ملی و توسعه همه جانبه کشور و حتی بعد منفی . دیپلماسی ورزشی و نقش آن در توسعه گردشگری ورزشی در جهان امروز، از جمله ابزار مهمی است که دولت ها برای رسیدن به اهداف خود از آن بهره برداری می کنند.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی ورزشی ، گردشگری ورزشی ، مدل پارادایمی