اثرات pH و غلظت پلیمر زیست تخریبپذیر بر سنتز و نسبت تورم ژل ذره ای (PPG)

تولید آب اضافی یک مشکل اساسی در چاه های نفت و گاز است که علاوه بر کاهش شاخص تولید هیدروکربن،میتواند باعث مشکلات دیگری از قبیل خوردگی، تشکیل رسوبات معدنی و افزایش نگرانی های زیست محیطیشود. از ژل پلیمرهای ذرهای (PPG) برای انسداد شکاف ها و مجاری تولید آب استفاده می شود. در این پژوهش، ابتدا پلیمر زیست تخریب پذیر با گروه های سولفون عاملدار شد و سپس اثرات pH و غلظت پلیمر بر سنتز شبکه ژل در حضور عامل شبکه ساز آلی بررسی گردید. همچنین، اثرات دما و شوری بر تورم ژل های ذره ای مطالعهشد. نتایج نشان داد تشکیل ژل در غلظت پلیمر بیش از ۴% وزنی محلول ژل و در تمام محدوده pH از ۷ تا ۹انجام می شود. افزایش غلظت پلیمر به بیش از ۵% وزنی و همچنین افزایش pH سنتز به بیش از ۸ منجر به کاهش نسبت تورم ذرات ژل می شود. در pH های بازی غلظت گروه های عاملی آمیدی بیشتر می شود و فرایند شبکه سازی عامل اتصال عرضی تقویت میگردد که با افزایش استحکام و کاهش نسبت تورم همراه است.