شبیه سازی تاثیر طول محفظه احتراق بر پارامترهای عملکردی تراستر بر پایه پیشرانه مایع (ADN)

تراسترها، اجزای حیاتی سامانه های فضایی مانند ماهواره ها، سفینه های فضایی و ماه نشین ها هستند و به دلیلتوانایی تولید نیروی تراست برای هدایت و مانور دادن سامانه های فضایی ضروری و امکان دقت بالا در کنترلموقعیت و مسیر آنها را فراهم میکنند. پیشرانه یکی از مهمترین اجزاء تراستر است که تاثیر بسیاری در پارامترهایعملکردی آن دارد. آمونیوم دی نیترامید (ADN) یک اکسیدکننده با دانسیته بالا، موازنه اکسیژن مثبت، سمیت پایین، غیرسرطانزا و عاری از کلر، جایگزین مناسبی برای اکسیدکننده های رایج فعلی است. هدف از انجام اینپژوهش شبیه سازی تاثیر مشخصات خوراک ورودی بر پارامترهای عملکردی تراستر بر پایه پیشرانه مایع(ADN) می باشد. از مدل سازی و شبیبه سازی دوبعدی و حالت پایا جهت بررسی تاثیر پارامترهای مختلف در تراستر تک پیشرانه استفاده شده است. فرمولاسیون پیشرانه مایع شامل آمونیوم دی نیترامید (ADN)؛%۶۳ ، متانول (CH۳OH)؛ ۱۱% و آب (H۲O)؛ ۲۶% با دبی جرمی ۲/۳g/s میباشد. دمای پیش گرم ۴۷۳K و تخلخل بستر کاتالیستی ۰/۵ در نظر گرفته شده است. معادلات پیوستگی، حرکت، انرژی، انتقال اجزا و مدل سینتیک ۴۰ واکنشی حاوی ۱۸ جزء در محیط متخلخل با روش بر پایه فشار حل گردیده است. تاثیر طول محفظه احتراقبررسی شده است. شبیه سازی نشان داد که افزایش طول محفظه احتراق از ۱۵/۵mm به ۱۷mm سبب کاهش تراست میشود. بدین صورت که در طول ۱۵/۵mm تراست ۵/۱۹N ۵/۱۹ را دارد که تراست بیشتری نسبت به سایر مقادیر دارد.