سنتز بایو هیدروژل شبکه ای بر پایه سدیم آلژینات/کیتوسان برای کاربردهای مهندسی بافت

در این مطالعه، یک بایو هیدروژل شبکه ای برای تقلید از ماتریکس خارج سلولی طبیعی با کاربرد در مهندسی بافت تهیه شد. اینهیدروژل برپایه پلیمرهای طبیعی سدیم آلژینات (SA) و کیتوسان با وزن مولکولی بالا (CH) است که با استفاده از اتصال دهنده عرضی زیست سازگار ۱ – اتیل ۳- (۳- دی متیل آمینو پروپیل) کربودی ایمید (EDC) به صورت یک شبکه در هم نفوذ کننده، تبدیل شده است. EDC محلول در آب است و با ایجاد اتصال عرضی در میان ماکرومولکول های CH و SA یک شبکه ایجاد می کند. نتایج تست رئولوژی نشان داد که با افزایش مقدار شبکه ساز در هیدروژل، مدول ذخیره مقدار بیشتری پیدا کرده و استحکام ژل متورم شده افزایش یافته است.