تاثیر سیاستهای تقسیم سود شرکتهای اصلی بر تداوم فعالیت شرکتهای فرعی

از آنجا که سود تقسیمی از عمده ترین جریانهای نقدی خروجی بسیاری از شرکتها محسوب می شود ، باید به این نکته توجه داشت که سطح بالای تقسیم سود ، می تواند در بلند مدت عملکرد اقتصادی شرکت ها را تحت تاثیر قرار دهد . از این رو در این پژوهش سعی شده است تا به بررسی تاثیر سیاستهای تقسیم سود شرکتهای اصلی بر تداوم فعالیت شرکتهای فرعی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شود . بر این اساس ، داده های مورد نیاز پژوهش از 50 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران " بالغ بر250 سال شرکت " طی دوره های زمانی 1391 تا 1395 ، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . همچنین برای آزمون فرضیه ها از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شده است . همچنین روش آماری مورد استفاده ، داده های ترکیبی می باشد . یافته های این پژوش بیان می دارد با افزایش یا کاهش درصد سود تقسیمی به عنوان شاخصی از سیاستهای تقسیم سود شرکتهای اصلی ، شاخصهای ورشکستگی فالمر ، شاخص ورشکستگی اوهلسون و شاخص ورشکستگی آلتمن که برای سنجش تداوم فعالیت شرکتهای فرعی انتخاب شده بودند ، در جهت معکوس کاهش و یا افزایش می یابند . لذا می توان اینطور نتیجه گیری نمود که اگر سیاستهای تقسیم سود شرکتهای اصلی به نحوی باشد که منجر به درصدهای بالای تقسیم سود در شرکتهای فرعی شود ، شاخصهای ورشکستگی شرکتهای فرعی وضعیت مالی نامطلوب تری را نشان خواهند داد .

کلیدواژه ها:

سیاستهای تقسیم سود ، درصد سود تقسیمی ، شاخص ورشکستگی فالمر ، شاخص ورشکستگی آلتمن ، تداوم فعالیت