مبانی جرم انگاری جرم توزیع، پخش، استعمال و حمل مواد شبه مخدر

اعتیاد به مواد شبه مخدر امروزه یکی از ناهنجاری های اجتماعی و معضلات اساسی زندگی بشری به شمار می رود و می توان از آن به عنوان دغدغه جهانی یاد کرد. بدیهی است هر کشوری برای مقابله با جرایم مواد مخدر سیاست های خاص خود را دنبال می کند. در کشور ایران نیز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دولت جمهوری اسلامی ایران موظف شد تا با کلیه مظاهر فساد و تباهی که یکی از مهم ترین آنها اعتیاد به مواد مخدر و داروهای روانگردان است، مبارزه کند. مواد شبه مخدر نیز بعد از مواد مخدر مورد استفاده رایج قرار گرفت و به دلیل اهمیت آنها در قانون مبارزه با مواد مخدر جرم انگاری شدند واز آنجا که بهترین راهکار پیشگیری از جرم مجازات مرتکبین آن است، قانونگذار به بیان ضمانت اجرای کیفری جرم توزیع، پخش،استعمال و حمل مواد شبه مخدر در کنار مجازات مواد مخدر مبادرت ورزیده است تا نسل های آینده در محیطی سالم شکوفا شده و رشد فضایل اخلاقی در سایه ایمان و تقوا به خوبی تحقق یابد. مقاله حاضر در صدد بررسی جرم انگاری توزیع، پخش، استعمال و حمل مواد شبه مخدر با تاکید به مجاز بودن مصرف آنها تحت شرایطی است و بدین منظور با توجه به جنبه نظری پژوهش از روش تحقیق مطالعاتی و تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است و ضمن استفاده از منابع کتابخانه ای و پژوهش های موجود در این زمینه به بیان نظر قانونگذار پرداخته است.

کلیدواژه ها:

جرم انگاری ، اعتیادبه مسکن های مخدر ، قانون مبارزه با مواد شبه مخدر ، مواد شبه افیونی ، مراکز ترک اعتیاد