واکاوی اهمیت تدریس زبان فارسی در مناطق دوزبانه و چالش ها این آموزش
محل انتشار: اولین همایش بین المللی معلمان برتر
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 141
فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MISCONF01_0918
تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1403
چکیده مقاله:
زبان وسیله اصلی ارتباط، تفهیم و تفاهم است و بنیاد همه فعالیت های ذهن انسان را تدارک می بیند؛ ولی برای کودکان دو زبانه ، گاهی سد راه ارتباط، تفهیم و تفاهم می گردد. چگونگی ارتباط میان دوزبانگی و تعلیم و تربیت از موضوعات مهمی است که امروزه سیاستگذاران آموزشی ، برنامه ریزان، روانشناسان، زبان شناسان و معلمان با آن مواجهند. باتوجه به این که در سیستم آموزشی کشور ایران کودکان دو زبانه در بدو ورود به مدرسه باید مسائل خود را به زبان فارسی حل کنند، به دلیل ناتوانی در درک مطالب به زبان فارسی ، همواره در معرض خطر افت تحصیلی ، گوشه گیری و ترک تحصیل قرار دارند.یکی از راهکارهای مقابله با این مسئله ، تعلیم و تربیت دو زبانه است . آموزش وخواندن و نوشتن پایه کودکان که زبان محلی آن ها با زبان منتخب در نظام آموزشی رسمی کشور متفاوت است در اغلب نقاط جهان به طور عموم و بالاخص در کشور ما ایجاد مشکلاتی می کند. از جمله این مشکلات افت تحصیلی شدید افزایش تعداد بی سوادان کشور از این لحاظ تعداد کثیری از افراد که در مناطق دو زبانه زندگی میکنند نه تنها از نعمت خواندن و نوشتن محرومند بلکه قادر نیستند از زبان میانجی که در کشور ما زبان منتخب فارسی است جهت ارتباط گفتاری و شنیداری با دیگر هموطنان خود استفاده کنند.دو زبانگی بین کاربرد مطلق همزمان متناوب و استادانه ی دو زبان تا دانستن مقداری از زبان دوم در نوسن است دوزبانگی یا چندزبانگی به معنی دانستن و بکاربستن دویا چند زبان متفاوت است به طوری که فرد بتواند از هر زبان بر حسب مورد برای نیازهای ارتباطی خود استفاده کند. دوزبانه بودنیا نیاز به دانستن دو زبان ویاحتی چند زبان هیچ گاه درتاریخ زندگی انسان این چنین درسطحی گسترده وجهانی مطرح نبوده است . در مورد تعداد زبانهای رایج در دنیا برآوردهای مختلفی شده است . اکثر کتابهای مرجع جهان حدود ۶۰۰۰ زبان را ذکر کرده اند. با این حال تعداد کشورهای مستقل جهان کمتر از ۲۷۰ کشور هستند.
نویسندگان
زهرا شعفی
دانشجو معلم آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان تبریز
فیروزه آخوندی یامچی
دکترای زبان شناسی،استاد دانشگاه فرهنگیان تبریز