بررسی توسعهی زمانی و مکانی سامانه های نوین آبیاری در ایران: با تاکید بر استان فارس

کمبود منابع آب یکی از مهم ترین منابع تولید بخش کشاورزی در کشور ایران شناخته می شود بنابراین بهینه سازی مصرف آب یک ضرورت بسیار مهم می باشد. با توجه به مزایای استفاده از سیستم های نوین آبیاری ، استفاده از سامانه های نوین آبیاری در جهت مدیریت بهره برداری آب نیز امری مهم تلقی می شود. در این راستا مطالعه ی پیش رو در جهت بررسی روند توسعه ی سامانه های نوین آبیاری در استانهای کشور و در بررسی دقیق تر استان فارس طی دوره ۱۳۶۹ الی ۱۴۰۱ انجام شده است . نتایج نشان می دهد که بیشترین عملکرد اعتبارات مصوب و تخصیص یافته طی سالهای مورد بررسی مربوط به استان فارس و کمترین این مقدار مربوط به استان گیلان می باشد. مساحت پروژههای خاتمه یافته و در حال بهره برداری سامانه های نوین آبیاری نشان می دهد که استان فارس بالاترین و استان البرز پایین ترین پروژه را در این زمینه داشته است . همچنین بررسی پروژه های خاتمه یافته و در حال بهره برداری سامانه های نوین آبیاری در اراضی مدرن نشان می دهد که استان خوزستان بیشترین میزان این پروژهها را از سال ۱۳۶۹ لغایت پایان سال ۱۴۰۰ دارا می باشد. اعتبارات تخصیص یافته و مصوب طرح توسعه سامانه های نوین آبیاری به استان فارس طی دوره ۱۳۸۴ الی ۱۴۰۱ نشان می دهد که بیشترین اعتبار مصوب در استان فارس در سال ۱۳۹۶ و بیشترین اعتبار تخصیص یافته طرح توسعه سامانه های نوین آبیاری در سال ۱۳۹۵ بوده است . بررسی پروژههای خاتمه یافته و در حال بهره برداری سامانه های نوین آبیاری اراضی سنتی طی سالهای ۱۴۰۱-۱۳۶۹ در استان فارس نیز نشان می دهد که بیشترین پروژهها در سال ۱۳۹۶ و کمترین آن در سال ۱۳۷۱ بوده است .

کلیدواژه ها:

سامانه های نوین آبیاری ، آب ، توسعه زمانی - مکانی ، استان فارس