ارزیابی و ترکیب فناوریهای تصفیه فاضلاب جهت بازیابی انرژی و حذف ترکیبات نوظهور با رویکرد توسعه پایدار

بهینه سازی و ترکیب فناوری های نوین در حوزه تصفیه فاضلاب با رویکرد توسعه پایدار از مزایای زیادی برخوردار است . در این پژوهش ، بر مبنای معیارهای توسعه پایدار سه فناوری تصفیه ، مورد بررسی ، بهینه سازی و ترکیب قرار گرفته است . در ابتدا، تاثیر فناوری رسوبگیری اولیه کمک شیمیایی ۱ (CAPS) با بهبود فرآیندهای اولیه تصفیه و افزایش راندمان حذف آلایندهها، کاهش جامدات معلق ، ترکیبات آلی و تولید انرژی از لجن بررسی شد. سپس ، قابلیت کاربرد فناوری بیوراکتورهای غشایی ۲ (MBR) با ترکیب فرآیندهای بیولوژیکی و غشایی ، به منظور تولید پسابی با کیفیت بالا و حذف آلایندههای نوظهور باعث کاهش ترکیبات آلی، نیتروژن و فسفر در پساب می باشد و نشاندهنده کارایی بالای فرآیند در حذف مواد آلی و مغذی ها می باشد. به علاوه، پتانسیل فناوری اکسیداسیون مرطوب (WO) ۳ برای حذف ترکیبات آلی مقاوم به تجزیه بیولوژیکی در فاضلاب کاربرد سنجیده شد. بنابر نتایج این پژوهش ، هریک از این فناوری ها مزایای خاص خود را داشته و می توانند ترکیب و برای دستیابی به تصفیه فاضلاب با کمترین تاثیر زیست محیطی استفاده شوند. لذا ، اهمیت استفاده از رویکردهای نوآورانه و سبز در طراحی و بهره برداری از تصفیه خانه های فاضلاب برای پاسخگویی به چالش های پیش روی تامین آب شیرین در آینده ضروری است . در نهایت ، توسعه و کاربرد فناوری های نوین در تصفیه فاضلاب، گامی مهم در جهت دستیابی به توسعه پایدار و حفاظت از منابع آب بوده و می تواند منجر به بهبود کیفیت پساب، کاهش مصرف انرژی ، بازیابی مواد مغذی و کاهش تولید لجن گردد.

کلیدواژه ها:

رسوبگیری شیمیایی ، بیوراکتورهای غشایی ، اکسیداسیون مرطوب ، پایداری محیط زیست ، آلاینده های نوظهور.