بررسی رابطه بین تعلل ورزی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر مرودشت

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تعلل ورزی با خود کا رامدی تحصیلی دانش اموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر مرودشت بوده است روش پژوهش از نظر هدف ،کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهرمرودشت بودند در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از بین مدارس دوره دوم متوسطه شهر مرودشت به صورت تصادفی ۳ مدرسه و از هر مدرسه ۲ کلاس انتخاب و تمام دانش آموزان کلاس ها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت کردند ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل ۳ پرسشنامه ، خود کار امدی تحصیلی جینکز و مورگان( ۱۹۹۹) و تعلل ورزی تحصیلی سواری(۱۳۹۰)بود که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت که در سطح آمار توصیفی؛فراوانی،میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شده که نتایج نشان داد: بین تعلل ورزی با خود کارآمدی تحصیلی دانش اموزان رابطه معنادار وجود دارد..بین ابعاد تعلل ورزی با خود کا رآمدی تحصیلی دانش اموزان رابطه معکوس معنادار وجود دارد..ابعاد تعلل ورزی به طور معناداری قادر به پیش بینی خودکارآمدی می باشند..تعلل ورزی قادر به پیش بینی خود کار امدی تحصیلی می باشند.

کلیدواژه ها:

تعلل ورزی ، خود کارآمدی تحصیلی