نقش یادگیری مبتنی بر پروژه در تقویت مهارت های خودکنترلی و انگیزه یادگیری در مدارس ابتدایی

رویکرد یادگیری مبتنی بر پروژه به عنوان یکی از روش های نوین آموزشی، توجه بسیاری از پژوهشگران و سیاست گذاران آموزشی را به خود جلب کرده است. یادگیری مبتنی بر پروژه به جای تمرکز بر انتقال صرف دانش، تلاش می کند با درگیرکردن کودکان در فرآیند حل مسئله و انجام پروژه های عملی، محیطی پویا و مشارکتی برای یادگیری فراهم کند. این روش آموزشی با ایجاد فرصت هایی برای تفکر خلاق، کار گروهی و تصمیم گیری، مهارت های خودکنترلی کودکان را تقویت کرده و انگیزه آن ها را برای یادگیری افزایش می دهد. یکی از چالش های اساسی مدارس ابتدایی در مقطع ابتدایی، تقویت انگیزه یادگیری و پرورش مهارت های خودکنترلی به عنوان یکی از ارکان اصلی موفقیت تحصیلی و رشد شخصیتی است. مهارت های خودکنترلی شامل توانایی مدیریت رفتار، احساسات و انگیزه هاست که نقش مهمی در موفقیت تحصیلی، اجتماعی و عاطفی کودکان ایفا می کند. از سوی دیگر، انگیزه یادگیری به عنوان محرک اصلی در فرآیند آموزش، تاثیر بسزایی بر عملکرد تحصیلی و پیشرفت فردی کودکان دارد. در این راستا، یادگیری مبتنی بر پروژه می تواند به عنوان راهکاری موثر، بستر مناسبی برای تقویت این دو عامل فراهم کند. این مقاله با استفاده از روش تحلیل توصیفی و مطالعات کتابخانه ای، به بررسی نقش یادگیری مبتنی بر پروژه در تقویت مهارت های خودکنترلی و انگیزه یادگیری در کودکان دوره ابتدایی می پردازد. مطالعات گذشته نشان داده اند که مشارکت فعال کودکان در پروژه های آموزشی، نه تنها به بهبود توانمندی های شناختی و رفتاری آن ها منجر می شود، بلکه آن ها را برای پذیرش مسئولیت های بیشتر و رشد فردی آماده می کند. بنابراین، این پژوهش با تکیه بر مرور ادبیات و تحلیل نتایج مطالعات پیشین، به تبیین چگونگی و میزان تاثیر یادگیری مبتنی بر پروژه در بهبود این مهارت ها می پردازد. نتایج نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر پروژه می تواند با تقویت مهارت های تصمیم گیری، مدیریت زمان و تفکر انتقادی، به بهبود خودکنترلی و انگیزه تحصیلی کودکان کمک کند. این رویکرد آموزشی، علاوه بر توسعه مهارت های فردی، زمینه ساز یادگیری معنادار و تقویت حس مسئولیت پذیری در کودکان است.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، مهارت های خودکنترلی ، انگیزه یادگیری ، مدارس ابتدایی ، رشد شخصیتی