بررسی اقتصادی و محیط زیستی دولت الکترونیک در بخش کشاورزی (مطالعه موردی پروژه صدور الکترونیکی پروانه و مجوز در استان فارس)

زمینه و هدف: در ایران، تغییر رویکرد صدور پروانه و مجوز از روش سنتی به الکترونیکی برای فعالیت های کشاورزی از جمله پروژه های است که با ورود تکنولوژی الکترونیکی در قالب دولت الکترونیک در بخش کشاورزی، رسما در استان فارس عملیاتی شده است. لذا، مطالعه حاضر به بررسی اقتصادی و محیط زیستی تاثیر این پروژه از طریق مقایسه روش های سنتی و الکترونیکی صدور پروانه و مجوز پرداخته است.

روش بررسی: آمار و اطلاعات مورد نیاز به صورت پیمایشی در قالب نمونه ای در بر گیرنده ۶۴ پرونده صدور پروانه و مجوز و با استفاده از روش نمونه گیری دو مرحله ای تصادفی طبقه بندی شده در سازمان جهاد کشاورزی استان فارس در سال ۱۳۹۰ به دست آمد. در ادامه، به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از معیار تعیین نرخ اثربخشی، آماره لوین، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون t و معیار تعیین نرخ تغییرات استفاده شد.

یافته ها: بر اساس نتایج حاصله، استفاده از روش الکترونیکی از بعد اقتصادی، کاهش ۸/۱۷۸۹ هزار ریالی در کل هزینه های پیگیری هر پرونده و از بعد محیط زیستی کاهش ۵۸/۱۶۴ لیتری در مصرف سوخت و نیز کاهش ۲۹/۳۴۴ کیلوگرمی در میزان آلایندگی هوا به ازای هر پرونده را در پی دارد.

بحث و نتیجه گیری: روش الکترونیکی علی رغم مزایای یادشده از اثربخشی مناسب برخوردار نبوده و نیازمند بازنگری از طریق شکل گیری "بخش دولت الکترونیک" است.

کلیدواژه ها:

بخش کشاورزی ، صدور پروانه و مجوز ، دولت الکترونیک ، ابعاد اقتصادی و محیط زیستی ، استان فارس.