تحلیل تاثیرات رویکرد یادگیری مبتنی بر پروژه در آموزش بر رشد علمی و فردی دانش آموزان*۱

یادگیری مبتنی بر پروژه (PBL) به عنوان یک رویکرد نوین در آموزش، به ویژه در دوره های ابتدایی و متوسطه، توانسته است توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کند. این روش آموزشی با تاکید بر حل مسائل واقعی، یادگیری فعال و همکاری گروهی، نه تنها به دانش آموزان در درک بهتر مفاهیم علمی کمک می کند، بلکه باعث ارتقای مهارت های فردی و اجتماعی آن ها می شود. هدف اصلی این پژوهش تحلیل تاثیرات یادگیری مبتنی بر پروژه در رشد علمی و فردی دانش آموزان است. از آنجا که فرآیند یادگیری مبتنی بر پروژه، به دانش آموزان این امکان را می دهد که از طریق انجام فعالیت های عملی و همکاری با دیگران، به کشف و فهم عمیق تری از مفاهیم دست یابند، این رویکرد در نهایت منجر به بهبود توانمندی های علمی و اجتماعی آنان می شود.در این تحقیق، به بررسی اصول و مفاهیم پایه یادگیری مبتنی بر پروژه، تاثیر آن بر رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان، و همچنین چالش ها و فرصت های پیاده سازی این روش در مدارس ایران پرداخته شده است. یکی از مهم ترین نتایج تحقیق نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر پروژه می تواند مهارت هایی چون تفکر انتقادی، خلاقیت، توانایی حل مسئله، و مهارت های اجتماعی مانند کار تیمی و ارتباطات موثر را در دانش آموزان تقویت کند. همچنین این تحقیق به چالش هایی مانند کمبود منابع آموزشی، مقاومت در برابر تغییرات و نیاز به توانمندسازی معلمان اشاره دارد که مانع از گسترش این رویکرد در مدارس ایران می شود.در نهایت، این پژوهش با ارائه پیشنهاداتی برای حل چالش ها و بهبود فرایند پیاده سازی یادگیری مبتنی بر پروژه در مدارس، به سیاست گذاران آموزشی و معلمان کمک می کند تا با استفاده از این روش نوین، تجربه ای موثر و پایدار در راستای رشد علمی و اجتماعی دانش آموزان فراهم کنند.کلمات کلیدی:

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، رشد علمی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش نوین ، مدارس ایران.