تبلور زن و مباحث فرهنگی در هنر داستان پردازی اسماعیل فصیح (با تکیه بر دو رمان «شراب خام» و «اسیر زمان»)

پژوهش حاضر از این نظر که هنر اسماعیل فصیح را در داستان پردازی و بخصوص پرداختن به مباحث فرهنگی زنان برای نخستین بار بررسی می کند، اهمیت دارد. لذا هدف این تحقیق رسیدن به جواب این سوال است که مباحث فرهنگی زنان در آثار نویسنده ی مذکور تا چه اندازه انعکاس دارد؟ بر اساس این پژوهش، دعا، نذر، نفرین، نماز، کتاب و کتاب خوانی، باورها، هنرهایی چون نویسندگی، سفال گری و موسیقی، نیز عشق و علاقه ی زنان به علم و ادب مولفه هایی هستند که در این کار به روش کتابخانه ای، بخصوص در دو رمان «شراب خام» و «اسیر زمان» بررسی و تحلیل شده اند. نتیجه این که فصیح با مد نظر قرار دادن قشر زن در آثار داستانی اش، همگان را با هنر قلم خود به آشتی با فرهنگ اصیل ایران باستان، پاکی و پرهیزگاری، ادب دوستی، کتاب درمانی و علم گرایی فرا خوانده و مبارزه با جهل و خرافات، غنی سازی ابعاد فکری، دوری از انحرافات و اغتشاشات روحی، شکل دهی باورها و ایجاد تفکرات مثبت که به درصد بالای عزت نفس و سلامت فرد و جامعه می انجامد، را خواستار است و خود معتقد است که رسیدن به جامعه ی ایده آل، تنها در سایه ی تمسک به فرهنگ های اصیل و زیرشاخه های آن تحقق می پذیرد.

کلیدواژه ها:

زن ، فرهنگی ، شراب خام ، اسیر زمان ، هنر ، داستان ، اسماعیل فصیح