نظارت جاسوسی مبتنی بر هوش مصنوعی و تهدیدات آن علیه حقوق بشر و حقوق بین الملل

در دهه های اخیر، توسعه فناوری های هوش مصنوعی تاثیرات عمیقی بر جنبه های مختلف زندگی بشری داشته است. در میان این تغییرات، ظهور سیستم های نظارتی مبتنی بر هوش مصنوعی چالش های بی سابقه ای را در حوزه حقوق بشر و حریم خصوصی ایجاد کرده است. این فناوری توانایی پردازش و تحلیل حجم عظیمی از داده ها را دارد و قابلیت های بی نظیری در زمینه های مختلف ارائه می دهد. از تشخیص الگوها و پیش بینی رویدادها گرفته تا کمک به تصمیم گیری های پیچیده، هوش مصنوعی توانسته است در بسیاری از حوزه ها نقش به سزایی ایفا کند (۱). این فناوری ها با قدرت پردازش و تحلیل داده های عظیم، امکان نظارت گسترده بر افراد و رفتارهای آنها را فراهم آورده اند. امروزه کاربرد گسترده هوش مصنوعی در زمینه های متنوعی همچون بهداشت و درمان، کشاورزی، حمل ونقل، امنیت ملی و بسیاری دیگر، نشان دهنده اهمیت فزاینده این فناوری در زندگی روزمره افراد و سازمان های مختلف است. همچنین پیش بینی می شود که با پیشرفت روزافزون این فناوری، کاربردهای آن نیز به طور چشمگیری گسترش یابد (۲، ۳).