اختلال اضطراب جدایی؛ علل، علائم و درمان آن

اختلال اضطراب جدایی یکی از شایع ترین مشکلات روانشناختی در کودکان است که با نگرانی مداوم از جدایی از والدین یا مراقبان اصلی مشخص می شود. این اختلال معمولا در سنین پایین آغاز شده و اگر به درستی مدیریت و درمان نشود، می تواند پیامدهای منفی گسترده ای بر رشد عاطفی، اجتماعی و تحصیلی کودکان داشته باشد. از جمله علائم این اختلال می توان به ترس غیرمنطقی از جدا شدن، امتناع از رفتن به مدرسه، کابوس های شبانه، علائم جسمی مانند دل درد یا تهوع و وابستگی شدید به والدین اشاره کرد. علل این اختلال می تواند ناشی از عوامل ژنتیکی، استرس های محیطی یا تجارب آسیب زا در دوران کودکی باشد. در این مقاله، ضمن تعریف دقیق این اختلال، به بررسی علل و عوامل موثر در بروز آن پرداخته شده و روش های درمانی موثری همچون درمان شناختی-رفتاری (CBT)، دارودرمانی و تکنیک های آرام سازی معرفی می شوند. همچنین به اهمیت نقش خانواده، معلمان و متخصصان در پیشگیری و مدیریت این اختلال اشاره شده است. آگاهی والدین از این اختلال و استفاده از روش های حمایتی می تواند به کاهش شدت علائم و پیشگیری از اثرات منفی بلندمدت کمک کند. این مقاله با تکیه بر منابع معتبر علمی و روانشناختی، تلاش دارد تا راهنمایی کاربردی برای شناخت، درمان و پیشگیری از اختلال اضطراب جدایی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: اختلال اضطراب جدایی ، علائم جسمی و روانی ، درمان شناختی ، پیشگیری ، عوامل ژنتیکی